Visa voor kort verblijf

Voor een bezoek van korter dan drie maanden aan familie of voor toeristische doeleinden dient een Schengenvisum te worden aangevraagd.

Een Schengenvisum wordt aangevraagd bij de Nederlandse vertegenwoordiging in het land van herkomst. Bij de aanvraag moet met bewijsstukken het doel en de duur van de reis worden aangetoond. Ook dient over het algemeen een bewijs van ziektekostenverzekering te worden overgelegd.

In sommige gevallen weigert de Nederlandse vertegenwoordiging de afgifte van het visum. Zo'n weigering is meestal erg summier gemotiveerd. Als redenen worden vaak genoemd het ontbreken van voldoende economische en sociale banden met het land van herkomst. Daarachter schuilt echter, al dan niet terecht, de vrees dat de vreemdeling zich permanent in Nederland wil vestigen, wat natuurlijk niet de bedoeling is van een visum voor kort verblijf.

De praktijk leert dat het maken van bezwaar tegen de afgifte van een Schengenvisum in veel gevallen loont. Regelmatig blijkt dat de weigeringsgronden ten onrechte zijn tegengeworpen, of dat men de aanvraag onvoldoende op zijn merites heeft beoordeeld.

Een Schengenvisum kan worden afgegeven voor de maximale duur van 3 maanden in een tijdsbestek van 6 maanden. Met een visum dat is afgegeven door de Nederlandse vertegenwoordiging kan niet alleen naar Nederland worden gereisd, maar tevens tussen alle landen in het Schengengebied. Het Schengengebied bestaat uit alle lidstaten van de Europese Unie, plus Noorwegen, IJsland Liechtenstein en Zwitserland, uitgezonderd Groot-Brittannië, Ierland, Bulgarije, Roemenië en Cyprus.

Verblijf van 90 uit 180 dagen (vrije termijn)

Niet-visumplichtige vreemdelingen mogen maximaal 90 dagen in een periode van 180 dagen in Nederland of een ander land, of landen, in het Schengengebied verblijven. Daarbij hoeven ze niet in het bezit te zijn van een Schengenvisum. De 90 dagen termijn begint te lopen vanaf de dag van eerste inreis in het Schengengebied.

Vreemdelingen die wel in het bezit moeten zijn van een Schengenvisum mogen in Nederland en de andere landen van het Schengengebied verblijven, zolang als het Schengenvisum geldig is. Ook hier blijft wel de hoofdregel gelden dat het verblijf niet langer mag zijn dan de 90 uit 180 dagen.

Zie hier welke landen onderdeel zijn van het Schengengebied.

De Europese Commissie heeft een Schengenvisa calculator gemaakt waarmee kan worden berekend hoeveel dagen er nog over zijn van de 90 dagen in de 180 dagen periode.

Aanvraag verblijfsvergunning of in procedure tegen afwijzing aanvraag

Voor vreemdelingen die een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning hebben ingediend, geldt deze termijn van 90 dagen uit 180 dagen niet. Zij mogen legaal in Nederland verblijven, omdat zij een aanvraag hebben ingediend. Ook al is het verblijf langer dan 90 dagen. Ook vreemdelingen die bezwaar hebben gemaakt tegen de weigering om een verblijfsvergunning te verlenen, vallen niet onder die 90 uit 180 dagen regel. Ook zij mogen deze procedure in Nederland afwachten.

Reizen buiten Nederland tijdens de aanvraag van een verblijfsvergunning of bezwaarprocedure?

Is een aanvraag voor een verblijfsvergunning ingediend? of loopt er een procedure tegen de weigering van een verblijfsvergunning? Vreemdelingen die visumplichtig zijn hebben in dat geval een terugkeervisum nodig als zij willen reizen. Dit terugkeervisum kan worden aangevraagd bij de IND. Zonder dat terugkeervisum komen vreemdelingen niet meer Nederland binnen.Voor niet visumplichtige vreemdelingen geldt niet de eis dat ze een terugkeervisum nodig hebben. De praktijk leert dat een terugkeervisum zelfs niet worden afgegeven door de IND. Zelfs niet als er expliciet door de niet visumplichtige vreemdeling om wordt gevraagd.

Uitspraak 90 uit 180 dagen bij een procedure in bezwaar tegen weigering verblijfsvergunning

Een cliënt van ons kantoor had een bezwaarprocedure lopen tegen de weigering van een aanvraag tot het verlenen verblijfsvergunning. Hij was gedurende deze bezwaarprocedure Nederland uitgereisd. Hij bezit de Britse nationaliteit en had dus geen terugkeervisum nodig om Nederland weer in te reizen. Bij terugreis op Schiphol werd hem toch de toegang tot Nederland geweigerd. De weigeringsgrond was dat hij zijn 90 uit 180 dagen zou hebben overschreden. Daarbij werd door de grenspolitie (vreemdelingenpolitie) de dagen dat hij in Nederland had verbleven gedurende de aanvraag van zijn verblijfsvergunning en het bezwaar daartegen, meegerekend bij de 90 dagen.

Meteen heeft onze advocaat Irene van der Fluit bij de rechtbank een voorlopige voorziening ingediend, om ervoor te zorgen dat de cliënt snel weer Nederland kon inreizen. Met succes!

De rechtbank stelt Irene van der Fluit in het gelijk en oordeelt dat de vrije termijn van 90 dagen niet was gaan lopen, juist omdat een bezwaarprocedure tegen de weigering van de verblijfsvergunning was ingediend. De rechter oordeelt zelfs dat de Schengengrenscode niet op de juiste manier door de IND is omgezet in de Vreemdelingenwet.